3 Eylül 2012 Pazartesi

off hayat çok zor



Bu gün bir şey oldu. Abim bizi üzdü. Elinde olmayan sebeplerden dolayı belki de...

Bilmiyorum...

Ben de ona bizi üzdüğünü ve bunu yapmamasını belirttim. O da bunun kendi elinde olmadığını, kendisinin de üzgün olduğunu belirtti.

Evet gerçekten üzgündü. Benimle konuşurken yüzünde bezgin bir ifade vardı. Çiğdem diyordu ben konuşurken

"çiğdem... çiğdem... çiğdem..."

ama ben konuşmaya devam ettim

"ben farkında değil miyim, o yüzden moralim bozuk, o yüzden böyle çıkıp gidiyorum."

Şimdi bu daha çok üzdü

Abilerimi üzgün görmekten hoşlanmıyorum, buna dayanamıyorum

Arada kaldığını anladım, arada kalmak çok kötü bir şey. İnsana kendini berbat hissettirir.

İnsan bazen kırmakla kırılmak arasında kalır. Ben bu gün kırmayı tercih ettim. Şİmdi haklı olduğum halde vicdan azabı çekiyorum.

Ama abim hem kırmakla kırılmak arasında, hem de ne yaparsa yapsın kıracağı birileri olacağı için hangi tarafı kırıp kırmayacağı arasında kalmış.

Kendi doğrularını orataya koymasını, kötü adam olmayı göze almasını istiyorum. Kimseye karşı değil kendine karşı dimdik olsun istiyorum.

Abim seni seviyorum. Ve hep böyle mütevazi gülümse istiyorum.




Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...