Ramazan Altıntaş "bütün yönleriyle cahiliyye"

  daha önce veba için 1 ay elimde süründü demiştim.

 oysa bununla ben de süründüm.

 kitap adından da anlaşılacağı üzere islam öncesi arap toplumunu anlatıyor
iyi düşünülmüş bir kitap aslında o sebeple bile okunmaya değer

ama

dili mi ağır diyim ben uzun zamandır salt bilgi veren islami içerikli kitap okumadığım için bana ağır mı geldi emin değilim.
okuyamadım bir türlü

bırakırsam bir daha okuyamam diye arada 3 kitap okudum.

ve sonunda bitirdim

kitap 3 bölümden oluşuyor

-cahiliyye kavramı
-dini hayat
-sosyal hayat

ilk bölüm çok fazla terim barındırdığından olsa gerek çok ağırdı
onu geçince gerisi pek ağır gelmiyor
hatta üçüncü bölüm gayet akıcıydı

"Muhammed Hamidullah'ın anlattığına göre hristiyanlar kendi kitapları incili incelemişler, aralarında iki yüz bin fark tesbit etmişler. 1934 yılında Münih Üniversitesi aynı incelemeyi kırk bin Kur'an nüshası üzerinde yapmıştır. Muhtelif zamanlarda yazılan Kur'an nüshaları toplanmış, atmış yıl süren bir çalışma sonucunda şu netice elde edilmiştir: Kur'an nüshaları arasında hiç bir fark yoktur."

kule soygunu

bunu izleyin 

imdb puanı 6.3 ama bence düşük vermişler.  ailece izlenecek eğlenceli bir film :)
o kadın ajandan da hiç hoşlanmadım ve nedense kötü adamın yüzünde ki o hüzünlü ifade beni cidden etkiledi.
 :(masum olsun istemiştim

abartma

bazen heryeri karanlık görürsün

herşey karabasana dönüşür

için sıkılır, daralırsın, mahvolursun

cehenneme çevirirsin dünyanı
yetmez başkalarına da çevirirsin

sonra biri gelir
ki bu ak sakallı dede değildir
hızır da değildir

ufak bir açıklama yapar
her şeyi aydınlatır
her yeri ferahlatır

dünyan yine cennetten bir parça olur

sonra dersin kendi kendine

amaaan ne abartıyormuşum bazı şeyleri bende yaaa

çıkmaz

 bazen konuşursun ve insanlar dinleyince sen anladıklarını sanırsın. için rahat bir şekilde yola devam edersin. sonra bir gün konu tekrar açılır ve öyle bir şey söylerler ki  karşındakinin aslında hiç bir şey almadığını boş konuştuğunu farkedersin. kocaman bir boşluk hissedersin karnında

 şu anda hiç olmak istemediğim, hiç olmayacağımı sandığım bir konumdayım. kendimi küçük hissediyorum. aslında orda değilim ama insnaların beni kafalarında yerleştirdikleri bir pozisyon bu.

 aynaya baktığında yada fotoğraf çekilince kendini sandığın yerde değil de nefret ettiğin yerde görmek gibi bu. çok şaşkınım. biraz da hayal kırıklığı var

 bu durumu değiştirmek için yapabileceğim hiç bir şey yok. yapabileceğim tek şey kendimi anlatmaktı ama onu da yaptım ve işe yaramadığını aylar sonra gördüm. zaten karşındaki de aynı lafları tekrar tekrar dinlemek istemiyor. susup teslim olmaktan başka yapabileceğim bir şey yok

 kızgınım. beni bu durumu sevdiğim insanlar getirdi. benim adıma benim olmayan laflarla konuştular. sonuç da bana mal oldu. kızamıyorum çünkü beni koruma içgüdüsüyle yaptılar. durduramadım da çünkü olaylar benim dışımda gelişti ve ben tüm olanları sonradan öğrendim. 

 korkularım, endişelerim vardı. bundan sıyrılamayacağımı biliyordum o yüzden kaçmak istedim en başından vazgeçtim ben ama bir şekilde durdum. korkularım, endişelerim giderildi ama şimdi geldiğim noktada maalesef karşılaşmaya başladım.

 normalde öfkemi kendime yönlendirirdim. ama bu kez kendime kızacak bir şey bulamıyorum. gerçekten bu kez belki de hiç olmadığım kadar dürüst davrandım herkese karşı

ve elimde yalnızca bu keder var

 o yüzden şimdi haksızlığa uğramış hissediyorum kendimi ve bunu kimin yaptığını bile bilemeyecek bir çıkmazın içindeyim